岭南岭北岁频烦,知有先人素业存。偶著茶经唐处士,别分藜火汉王孙。
同心千里能回驾,病足三秋未出门。空荷瑶华枉相祝,白头衰谢更何言。
灵根产自岭云深,高馆何因得共寻。茎有数岐唯一本,花皆纯洁验同心。
七弦每为王香操,九畹曾劳楚泽吟。若遇昔人应叹绝,玉枝连理在于今。
万缕笼烟讶许同,一竿摇漾泖桥风。王郎濯濯如春月,更在龙鳞凤翼中。
彩凤初育羽,高梧方引枝。赠君如白玉,追琢在今时。
极浦对遥夜,新知还远离。平生颇自惜,衰苶已如斯。
雨霁春湖阔,扁舟坐不还。放情亲白鸟,觅句赠青山。
青天高高行白日,忽西倾兮又东出。人生百年能几时,身计未成早已衰。
子孙成行各长大,手种苍松尽成盖。来日苦短去日长,何不饮酒居华堂。
流光催人急复急,八十龙钟悔无及。
白马紫金羁,杨鞭过市驰。万人皆辟易,言是卖珠儿。
生长本倡门,结交蒙主恩。寝食玉榻侧,独聆瀀渥言。
取金大长秋,徵歌李延年。家住十重楼,珠帘白玉钩。
绮绣裁襦裳,妖艳无匹俦。片言即赐第,意气凌丑侯。
日吉时良,嘉宾满堂。星河在天,蟋蟀在房。
欢娱易终,白发苦蚤。金罍玉尊,长夜倾倒。
舞袖纷纭,兰膏载焚。卫女齐姜,左右如云。
有美一人,稚齿倩盼。携手同车,光华粲粲。
翩若游龙,遨嬉八埏。荡意平心,永宅大年。
李将军,虬髯戟列横秋冥。当关壁立万夫勇,扫空大漠无王庭。
一朝谢事东海上,皓首华颠气逾王。醉归叱咤灞陵尉,长揖嫖姚不相让。
欲将雄剑卖黄金,却把琵琶弹素心。凄清激烈风雨过,高楼五月如山阴。
君不见贺怀智,石槽铁拨云雷气。唐家供奉推第一,青史流传誇绝艺。
君不见康昆崙,指下鏦铮捷有神。玉盘骊珠千百转,春冰拆裂河流浑。
将军岳岳起当代,手挈二子成三人。即今狼居尽款塞,九边铁骑閒黄云。
明妃奉帚长信殿,娥眉不踏燕山尘。山西老将亦无用,金甲苔生土花重。
笳声寂静刁斗寒,但把琵琶学三弄。华堂秋空月满楹,朱弦翠幕流明星。
觞行乐奏豪兴发,快剑长戟纷争鸣。为君慷慨弹入塞,莫作琵琶亭下听。
长安出佳丽,宛洛多名姝。游戏芳春日,踏青岐路隅。
银环约素手,玉佩飘华裾。丹霞错绮袖,惠风扬罗襦。
悬腰灿火齐,充耳大秦珠。珊瑚间四体,宝钗直万馀。
扬音若蕙兰,吹气胜芙蕖。吴姬亮非偶,卫女焉得如。
众观共叹息,日暮罗长衢。居者为忘飧,行者各踟蹰。
何来少年辈,三五乘骊驹。倾城睹明艳,荡思欲忘躯。
岂无千金聘,谐此百岁娱。畴为伯鸾匹,偃蹇宁独居。
寄声侠游子,相望徒区区。