空负芳楼约,愁逢江上春。
月华天外洁,花影浪中新。
讵是沉珠浦,将非濯锦津。
争言兰作舫,复拟桂为轮。
圆缺同今夕,飘零异昔辰。
关山犹自隔,攀折赠何因。
我行竟何事,访古昭王台。沧海搏鹏羽,黄金识骏才。
游燕歌渐起,系越使初回。望气何人在,当关报客来。
从来轩冕泪,不滴芰荷衣。独有今朝别,使君先泪挥。
地偏愁会隔,天阔恐书稀。望望车尘远,人人哽咽归。
披衣眺听秋已极,野意川心俱黯默。回风作意启晨熹,万象凄其感秋力。
远树参差翠欲浮,前峰一带光如拭。数行白鹭横青湖,几个征鸿收倦翼。
上下徘徊露霭中,弱缆欹斜疑相即。举头忽见众冥冥,自愧劳人机未息。
会当洗心向石泉,开怀露膈平胸臆。即见随缘付眼前,我自忘情物自得。
岩壑萧条世岂争,烟霞廓落人谁逼。偶书此意问秋云,秋云片片生遥色。
年来频向石泉窥,遁迹开幽始在斯。窈谷如从天地剖,飞流独见雨风吹。
交襟潋滟分千叠,满目菁华寄一枝。山不必高名自我,名山那许俗人知。
曾提彩笔上公车,国士名高众不如。江上结茅青史在,山中全节白头初。
三闾不忘庚寅日,五柳多传甲子书。相劝一杯重九后,泽兰篱菊称幽居。
孤峰特立海东涯,秀出如君众所誇。武略即今推独妙,文章先世是名家。
三军共仰黄金诺,千里兼多白玉骅。此日庙堂方拊髀,会从天上赐高牙。