德尊望重有谁如,来典南铨数载馀。位冠六卿周冢宰,官联八座汉尚书。
寸心向日倾葵藿,万里朝天振佩琚。喜动龙颜逢旧弼,畴咨应见席频虚。
江云将雨弄春寒,坏絮中宵裹作团。二月北风还浩浩,几程西路更漫漫。
忽闻莺语当窗沸,想拟花枝翌日看。天道阴晴也无定,药炉且可共泥丸。
太和延袤八千里,天下何如此一山。金碧辉煌开帝殿,嵓峦杳霭抱仙关。
灵鸦万树犹朝暮,神虎千年自往还。独立龙泉桥上听,涧流九渡水潺潺。
黍谷山中客,青书已悟真。云霞低作户,花竹结为邻。
巢父何孤邈,尧年亦隐沦。所期采药去,天地不知春。
章江二月寒未了,江中波浪连昏晓。筱帘高捲万家春,归鸿影里青山小。
十日春寒拥毳袍,帘帏漠漠与风镳。疏篱雪伴如相待,落月梅魂大费招。
寂寞灯宵犹病在,蹉跎花信转阴骄。芳情兀兀惟凭醉,却是愁多酒易消。
得非寒士态,春到怯逾增。陋室风黏壁,虚窗雨罩灯。
娇莺寻不见,懒仆唤无应。戏论调元事,阳春一曲能。
春雨东风色未寒,杏花曾笑北人看。若除牝牡骊黄论,只恐南人认亦难。
似杏色尚浅,比桃香自浓。能存旧时节,莫问旧时容。
西方仙子服丹砂,幻作江天第一花。未合上林凝暮雪,偏宜大庾映朝霞。