草径茅扉带软沙,隔林鸡犬几人家。
青山尽日垂帘坐,落尽棕榈一树花。
高皇御朱邸,草创业未备。南郊甫三让,北阙雄五位。
是时李韩公,实当萧何寄。虽谢茅茨陋,终靡未央丽。
黄屋屹然尊,青宫从鳞次。钟岳旦夕来,千扉腾紫气。
业移众星拱,犹表宸居制。彷佛殿陛间,如闻清跸至。
秋杪曾驱传,春深复此行。携家殊往日,独客倦长征。
鸟雀荒村暮,风烟古路平。寒衣犹未脱,肠断望乡情。
君真俞跗后,医术晚通神。身作吴楚客,从呼秦越人。
祗凭黄阁老,容汝白纶巾。何限虞山色,春风纵屐新。
斗柄横斜河汉微,轻风欲袭五铢衣。钧天一派初收响,摘得金盘玉露归。
谁堪同夜色,客有尚风尘。斗酒月中醉,寸心天外陈。
薄游归黯淡,小语破沉沦。吾眼饶青白,容他礼数嗔。
北风鼓残腊,河底压春声。敲石五更饭,鸣鸡三里城。
雪妍枯蘖态,月酽早霜情。马足何劳问,乾坤任此生。
曾传八咏在东阳,可借双凫下未央。溪边小儿骑竹马,洞口仙人呼石羊。
携君跃马最高峰,海色苍然尽汉封。落日层波明玳瑁,青天孤屿削芙蓉。
洲边大核仙人种,浦外灵槎使者逢。指看白云殊夭矫,不知何事但从龙。
知君是通隐,赏藻亦吾曹。节自披裘著,名因结袜高。
一经元汝在,三管欲谁操。旧有南州榻,春风共浊醪。