关山月,夜照青海头。白骨征人怨,红颜少妇愁。少妇含嚬望月来,月明流影洞房开。
岁暮机中缣素出,夜寒灯下剪刀催。年年捣衣明月秋,明月还随陇水流。
闺里空教看破镜,沙场不见大刀头。
一片关山月,悲欢望不同。穹庐光照海,沙碛影连空。
轮满开秦镜,弦斜倚汉弓。年年三五夜,魂断玉楼中。
少日曾闻叔度贤,过逢穷巷更萧然。挥毫秀自云霞发,裋褐名从海岳悬。
此道直论千载后,微才肯任众人前。酣歌意气频开眼,冠盖长安太可怜。
扬旌表四岑,环戟拥如林。已失千寻险,宁遗三穴深。
春蒐元有典,时育亦关心。解网商王德,光辉尚至今。
雁门太守汝何人,治邦三月称明神。我有牛羊,贼不来掠。
我有禾黍,人不敢割。昔我无衣,今有裤著。我思礼拜太守,太守不见怜。
但闻太守身姓边,紫髯广额耸两颧。太守出门,四牡骙骙。
后拥皂盖,前导两麾。行者尽辟易,居者不敢窥。旁问太守胡所之,云访城南皇甫规。
百万曾提阃外兵,君王西北问长城。埋轮疏上豺狼避,横槊诗成虎豹惊。
川入大非晨按垒,河当无定夜移营。雕弧白马翩翩去,尽遣降王款帝京。
严霜萧萧白露漙。三星在房月在天。空闺思妇愁城南。
起看北斗何阑干。楼头旅雁鸣飞翰。口衔尺书下云端。
同心为结缄瑶函。下有相忆上加餐。何以寄情双玉环。
念欲报之青琅玕。山高水长浩漫漫。我欲从之途路难。
罗帷倚灯曙不眠。秋风飒飒吹重关。安得送我置汝前。
绝塞生秋早,空闺入夜愁。光飞银阙上,影抱玉门流。
露气漙丝管,霜华拂锦裘。征夫犹北戍,目断大刀头。
纵有平生好,宁容贵客怜。长歌欲自听,秋色五湖烟。
牙牌占彩贴红纱,袅袅双茎欲努芽。玉案遥将溱洧水,金盘绝胜魏姚家。
分从汉掌俱沾露,种出梁园不让霞。为报江南佳丽甚,王孙春色到天涯。