良辰不易得,池上一来临。微风感新绿,幽兰欣客襟。
方洲语鸣鸟,忽如鼓瑟琴。悠悠南行云,成此匝地阴。
美人隔千里,赠我百炼金。我有锦绶带,愿言结同心。
弱柳摇烟落絮轻,绿阴初长小池平。
杜鹃处处催春急,不是东风太薄情。
投闲犹复畏张罗,抱膝衡门独啸歌。绕屋竹深秋响急,隔溪山好夕阳多。
三年晚食充藜藿,九月寒衣问薜萝。欲向桐江寻隐逸,不知何处有渔蓑。
韩江东望水连天,海燕南归又一年。世外有僧非佛骨,人间无欲是神仙。
阴那万仞真惭愧,瓶水千株也大颠。閒阅三春又三月,青山无恙且安禅。
元旦我无事,梅花伴读书。天心连日见,人迹向来疏。
既雨难忘酒,方春孰荷锄。客情原至介,三叹对盘蔬。
岁尽方看老却身,更将幽思早惊春。
东郊节候林端见,南国山川镜里新。
宴赏移时淹醉客,笙歌满路起游尘。
亦随景物消愁寂,愿得春风长与人。
青草湖边白石西,花篱茅屋酒帘低。
来来去去双黄鸟,不到浓阴不肯啼。
波动鱼儿戏,风翻莲叶香。偶来成独步,花雾湿衣裳。
江北江南春去,园林无数花飞。萋萋芳草满路,何事王孙未归。
立身本疏慢,罢官实所宜。追思十年往,犹是归来迟。
聊租二顷田,以为三径资。故人有裘羊,旦夕与娱嬉。
即看花满园,但要酒盈卮。高歌任性情,放言罕文辞。
邈与世相绝,俯仰复何为。