扪萝不足惮,策杖独言从。数里闻流水,双林过午钟。
天花点石静,海树入窗重。梵理吾将达,因兹问法宗。
磴道巉岩叠几重,振身且上至人峰。浑无尺地千盘险,别有蓬莱一洞通。
平草荒塘今李白,茂林丰草□桃红。愿天社稷万年秀,乐□云窝百世隆。
江南二月试罗衣,
春尽燕山雪尚飞。
应是子规啼不到,
故乡虽好不思归。
问春归去几时回,春思愁人不易裁。惟有小窗人不到,落花留得衬莓苔。
侍郎将命出金銮,道路传呼远近欢。
关内官曹迎使节,秦中父老识衣冠。
云开太华三峰秀,水绕黄河九曲寒。
寄语渭川千亩竹,西风还解报平安。
飞来古刹传齐梁,浩劫新开胜地藏。雨散诸花盈法座,月移孤镜到禅堂。
玉环留院千年幻,金锁空潭一水长。独有悬崖松树色,商声萧瑟自苍苍。
莫问武陵可易寻,行行遥望隔云林。桃花流水无人问,一路仙源信几深。
金入垂杨玉谢梅,小池新水碧于苔。
春愁春兴谁深浅,燕子不来花未开。
扁舟閒度峡山云,遥望旌旗曙色分。一水中流通楚越,两禺高峙倒星辰。
凌空古阁堪留梦,入洞名花笑向人。海国太平公等在,欲磨崖石记斯文。
未许言高隐,茅亭置水乡。选苔先覆地,借竹远临墙。
辩古藏俱出,谈空兴倍长。因僧汲西涧,竟夕发茶香。