病客高斋黯澹生,何来一札大梁城。梦回沧海风云色,春落黄河雨雪声。
伏枕自须疑慢世,曳裾兼亦似逃名。可知枚马元同调,谁见千秋出处情。
江南行色照青春,白发相看梦里新。忆尔故乡归未得,梁园风雪正愁人。
偶然见说茅包锦,此语端为知者辞。慎勿妄将茅作锦,免令堪鄙又堪嗤。
归来烟水钓舟横,云白其如足下生。尚有菁莪经雨茂,空馀桃李向春荣。
高情祗许乡人慕,遗事谁从太史铭。赖有贤甥今宦达,为扬声誉照苍冥。
吾家正在龙门下,流出黄河几曲长。忽向徐州城外见,牵情一水正思乡。
磊落青云士,龙门忆共游。蒹葭汾水暮,松桂禹宫秋。
架石千寻閤,盘空百尺楼。两山开翠峡,万里滚黄流。
弱水昆崙外,扶桑沧海头。山川穷壮观,物理入冥搜。
胜地杯同酌,清心道共谋。真传推舜禹,正学拱轲丘。
每苦纷纷论,谁能坦坦由。濂伊劳缵述,闽建得寻抽。
自此阳光发,还应爝火收。剧谈怜缱绻,良觌展绸缪。
日月开皇极,风云会帝州。一官陪旧侣,三俊话前脩。
待漏金门辟,趋朝紫气浮。方期联彩凤,又见促鸣驺。
盛典旁求远,天书宠渥稠。迁乔登粉署,持节骋华辀。
火改时频易,杓移斗屡周。缄书知习坎,申意见中孚。
理大天无外,毛轻德可俦。谬推追电足,深仰溯源舟。
一别三年久,重来数日留。玉瓶携绿蚁,珠唾杂银钩。
又见逢离索,那能足倡酬。清霜京邸月,疏柳禁城沟。
远意烦深念,高文可更求。士希贤作圣,道仰鲁传邹。
岁月虽云迈,诗书敢自休。论心殊未悉,短札暂相投。
圈点江峰一语深,十年分付几登临。浮生日月浮生梦,太古乾坤太古音。
一枕烟霞聊我鼾,满川花柳是谁心。与公笑把明朝事,共倚栏干酒一斟。
白雪数拳元自好,老夫门外一江清。沧洲倚杖忽相近,晚日青天吾眼明。
佐县才华众所钦,重看佐郡慰民心。一时品藻归清誉,几树甘棠蔼绿阴。
枳棘忽惊丹凤老,松楸长锁白云深。宦途喜有承家子,奕奕声光动士林。
置酒高堂上,宾旧罗华筵。雕盘荐野簇,棘匕进熊蹯。
柔风洽四座,丝竹清且繁。新声响入云,听者有馀欢。
人生匪金石,安得长令颜。何不建奇策,杖剑先登坛。
无为事圭窦,槃躄长哀叹。