金銮来觅玉泉书,金玉相逢价倍殊。到了不干藤蔓事,葫芦自去缠葫芦。
登临兴未尽,落日苦催归。扶持出门去,山寒露湿衣。
农夫怨,农夫怨,
此怨非是怨年荒,此怨翻因年谷贱。
终年辛苦不少懈,及到秋成拟偿债。
谁知斛粟不百钱,利尚不偿本仍在。
秋来露冷刈获时。早是朝来债又催。
况兼荒政输官急,不管农夫垂泪泣。
君王明哲洞无遗,此怨君王知不知。
觑著脚。想腰肢如削。歌罢遏云声,怎得向、掌中托。
醉眼不如归去,强罢身心虚霍。几回欲去待掀帘,犹恐主人恶。
啮膝嘶风径奔駻,花前挟弹回头看。
一鸟不鸣春书闲,野水清清绿阴暗。
入眼林峦皆可意,不惮间关千里至。白云随步入危梯,前时想像今真是。
千岩万壑诚瑰杰,小草微花亦精致。更随虎迹访幽深,恐有秦人来避地。
清泠空想离骚国,至理难穷太极图。
知有老人圮下履,恨无鸿宝枕中书。
二月杨花满路飞,莺皇清巧弄晴晖。
谁知骚雅寻芳客,寂寞东风马上归。
今古区区滚世埃,此中莲社为谁开。从教靖节攒眉去,却喜刘雷拄步来。
百计坦平心地静,点光回照玉蕖开。翻嗟当日陶彭泽,拍手空歌归去来。
不见当年丁令威,
年来处处是相思。
若将此恨同芳草,
犹恐青青有尽时。