仲履真吾徒,敏慧出流辈。
比玉无纤瑕,方珠绝微颣。
子心如秋月,皎皎长不昧。
子身如閒云,出处极自在。
相从逾十年,不见时俗态。
爱子静而文,喜子和而耐。
语子以玄微,一一能领会。
今子隔重泉,使我增感慨。
酌彼清漳泉,为子供一酹。
魂气诚有知,歆监俨如对。
大事同生日,佳城近故丘。空留丹灶药,忍望白云楼。
偃折恩谁继,澄清志未酬。伤哉葬元伯,执绋竟无由。
歉岁还乡益困穷,瓶无储粟酒尊空。醉经且学文中子,闵雨难祈应上公。
危亭披豁对苍霞,策杖重来日未斜。满目江山一尊酒,哦诗莫遣太雄誇。
紫阳元日得晴日,晓鹊声边骈贺客。
玉梅烂漫照椒觞,尽我真珠红一石。
祁山山下初立春,马上送迎逢故人。
故人挈榼藉芳划,啼鸟游丝天气新。
吟鞭转入西江路,宝月欲圆碧霄暮。
南方战罢闻者喜,尽道上元仍甲子。
卒然军兴由盗兴,千里无烟况有灯。
鸡犬逃生且未暇,上元之雨吾何憎。
万马还营速须早,放与田家蚕麦好。
甲子之雨恐不可,听彼谣言愁杀我。
乐天吾所敬,挂冠方一年。
家事能几何,处置有后先。
始卖南坊园,次卖东郭田。
末乃货其庐,缗钱可三千。
不为子孙计,冀可了目前。
呜呼古之人,未易相比肩。
颜子附郭外,不闻鬻其阡。
渊明松菊迳,仲蔚蓬莱间。
阙一尚不可,而况尽弃捐。
先生果何心,达者未必然。
适斋坚主人,归卧甬水边。
家中无留贸,饥食困即眠。
不可学其可,已省区中缘。
嗟哉我何人,爱慕此二贤。
素贫乏常产,晚有屋数椽。
圣君不忍弃,未许车高悬。
月散官中粟,不蓄棒余钱。
性复喜宾客,日日罗槃筵。
万事不挂眼,尚为诗所缠。
山上列花木,山下疏清泉。
终日自逍遥,濠上乐亦全。
起予者谁欤,三诵达哉篇。
人物神州杂五方,平明京兆坐黄堂。
民投牒讼千狙诈,吏抱文书百雁行。
幕府要人关听断,朝廷自昔选才良。
朔陲使者声名久,随诏南辕佐赵张。
清宵难独寐,谁把曲来讴。
曲里声声思,离人辗转愁。
步屧穿花径,香风吹客衣。地偏穷谷暖,雨过乱莺飞。
草色连空阔,僧居入翠微。田翁泥人饮,数肘不容归。
辽广归来二纪强,脱身烟瘴远沙场。
僧多吟友诗常淡,家见玄孙寿且康。
残月夜潮渡渔浦,飞花春雨客钱塘。
西山后会何妨数,管趁年年早茗香。