六年逢此月,五年照离别。歌君别时曲,满座为凄咽。
留都信繁丽,此会岂轻掷。镕银百顷湖,挂镜千寻阙。
三更歌吹罢,人影乱清樾。归来北堂下,寒光翻露叶。
唤酒与妇饮,念我向儿说。岂知衰病后,空盏对梨栗。
但见古河东,荞麦花铺雪。欲和去年曲,复恐心断绝。
予年十二,先君自虔州归,为予言:“近城山中天竺寺,有乐天亲书诗云:一山门作两山门,两寺原従一寺分。
东涧水流西涧水,南山云起北山云。
前台花发后台见,上界钟清下界闻。
遥想吾师行道处,天香桂子落纷纷。
笔势奇逸,墨迹如新。
”今四十七年矣。
予来访之,则诗已亡,有刻石存耳,感涕不已,而作是诗。
香山居士留遗迹,天竺禅师有故家。
空咏连珠吟叠壁,已亡飞鸟失惊蛇。
林深野桂寒无子,雨浥山姜病有花。
四十七年真一梦,天涯流落涕横斜。
晓入云堂已起单,病留法喜太无端。
当涂月拟中秋见,建邺水仍江上寒。
与世不供三笑别,暮年转觉四并难。
鸬鹚杓有铜花绿,最负今宵白玉盘。
月出未出山苍苍,明毫倒射生寒芒。
光摇林彩已奇怪,月时犹在青山外。
一杯两杯呼出来,仰天喝云云未开。
冰轮碾上何人推,天凉如水青如苔。
不知今我何如哉,冰撑雪拄胸崔嵬。
欲飞上天{左奭右斗}斗魁,手取蟾蜍探泼醅。
醉眠老兔秋毡毸,下视茫茫青作堆。
今人不见古时月,古月长照今人哀。
繇来今古一丘貉,安用老滴成琼瑰。
如此佳月能几回,搔吾鬓已霜皑皑。
李白如在三百杯,与骑鲸鱼游九垓。
黄尘茫茫行野马,白发混混争蜗牛。
老心如水夜声寂,明月不减山间秋。
明月未出群山高,瑞光千丈生白毫。
一杯未尽银阙涌,乱云脱坏如崩涛。
谁为天公洗眸子,应费明河千斛水。
遂令冷看世间人,照我湛然心不起。
西南火星如弹丸,角尾奕奕苍龙蟠。
今宵注眼看不见,更许萤火争清寒。
何人舣舟临古汴,千灯夜作鱼龙变。
曲折无心逐浪花,低昂赴节随歌板。
青荧灭没转前山,浪飐风回岂复坚。
明月易低人易散,归来呼酒更重看。
堂前月色愈清好,咽咽寒螀鸣露草。
卷帘推户寂无人,窗下咿哑惟楚老。
南都从事莫羞贫,对月题诗有几人。
明朝人事随日出,恍然一梦瑶台客。
风振苍山海逆流,扁舟未济使人愁。聊把钓竿消永日,溪翁沙鹭共悠悠。
去年中秋节,郑州正弄兵。
羽檄方四驰,酒觞难一倾。
今年当此日,往事久已平。
不但櫜弓矢,又复见丰登。
桂魄十分满,暮容千里晴。
节物向人好,江山入眼明。
群峰翠霭郁,静练秋光澄。
霜竹裂石响,焦桐号钟清。
页页高台上,飘飘欲云凌。
矫首宇宙宽,顾影尘滓轻。
今夕定何夕,此身非幻身。
谓言坐中客,不饮若为情。
清秋望不极,凉月夜还新。河汉初无际,山川共绝尘。
举杯光可挹,起舞影相亲。此兴何曾浅,风流忆古人。
月是寻常月,云胡迥鲜洁。老火日就灺,尽扫群阴屑。
三万顷天秋作底,连天灏气清如水。金波炫转光流澌,团团曷若初学眉。
玉虹跨水腰百围,翩然飞佩湖云低。尺箠缓把单于笞,且复鞭虹随月飞。
月中先枝少年日,老蟾老兔曾相识。镜里功名两鬓青,却碾冰轮洞八纮。