逆风忽作大王雄,客岸淹留半日中。
亭午却回张席去,向来骇浪亦潜空。
易经独不遭秦火,字字皆如见圣人。
汝始弱龄吾已耄,要当致力各终身。
简断编残字欲无,吾儿不负乃翁书。
绝胜锁向朱门里,整整牙签饱蠹鱼。
世间万事有乘除,自笑羸然七十余。
布被藜羹缘未尽,闭门更读数年书。
我无四目与两口,但在人间更事久。
死生元是开阖眼,祸福正如翻覆手。
消磨日月几緉屐,陶铸唐虞一杯酒。
既非狗马要盖帷,那计风霜悴蒲柳。
灶突无烟今又惯,龟蝉与我成三友。
判知青史无功名,只用忍饥垂不朽。
人生宦游亦不恶,无奈从来宦情薄。
既不能短衣射虎在南山,又不能斗鸡走马宴平乐。
惟有钓船差易具,问君胡为不归去?片云雨暗玉笥峰,斜日人争石旗渡。
渡头酒垆堪醉眠,白酒醇酽鲈鱼鲜;菰米如珠炊正熟,蓴羹似酪不论钱。
翁唱菱歌儿舞棹,醉耳那知朝市闹。
城门几度送迎官,睡拥乱蓑呼未觉。
南浮七泽吊沉湘,西泝三巴掠夜郎。
自信前缘与人薄,每求宽地寄吾狂。
雪山水作中味,蒙顶茶如正焙香。
傥有把茅端可老,不须辛苦念还乡。
燕燕尾涎涎,横穿乞巧楼,低入吹笙院,鸭鸭觜唼唼,朝浮杜若洲,暮宿芦花夹。
嗟尔自适天地间,将俦命侣意甚闲。
我今独何为,一笑乃尔悭!世上悲欢亦偶然,何时烂醉锦江边?人归华表三千岁,春入箜篌十四弦。
少读诗书陋汉唐,莫年身世寄农桑(sāng)。
骑驴两脚欲到地,爱酒一樽(zūn)常在旁。
老去形容虽变改,醉来意气尚轩昂。
太行王屋何由动,堪笑愚公不自量。
少年时候读诗书,连汉唐的武功也不放在眼里,到老却寄身农桑。
骑在驴身上两脚快要到地,喜爱喝酒,酒杯常在身旁。
老去以后容貌虽然变改,醉了以后意气仍然轩昂。
太行王屋两座山究竟是怎么被移动的?可笑我自己就像愚公一样不自量。
农桑:农耕与蚕桑。
樽:古代的盛酒器具。
风于天地间,惟桂尤其雄。
将由岩窍多,或是地形穹。
不知起何处,但觉来无穷。
浮埃晦白昼,奇响激半空。
一怒动旬浃,小亦数日中。
城堞凛欲压,况此半亩宫。
尝闻古至人,御气犹轻鸿。
刘季晚可怜,击筑悲沛丰。
我老断恐怖,眡身等枯蓬。
飘掷付大块,奚必分西东。