黄鹤何年去杳冥,高楼千载倚江城。
碧云朝卷四山景,流水夜传三峡声。
柳暗西州供聘望,草芳南浦遍离情。
登临一晌须回首,看却乡心万感生。
东邻老翁富钜万,每日关门常独饭。
西邻少居钱不百,每日开筵延上客。
老翁回头问少年,君家宾客何骈阗。
少年答曰翁不知,人生许得几何时。
翁看日月如流水,牢锁黄金与阿谁。
玉屑装龙脑,云衣覆麝{左月右斋}。
何堪夜来雪,香色两凄迷。
禽鸟春风乐与同,有将理趣道儒宗。
两朝褒赏衣冠旧,一德充融礼乐隆。
天地无心驰电马,人民有望慰云龙。
馀年八十无全食,独抱青山继祖风。
白发无凭吾老矣,青春不再汝知乎。
年将弱冠非童子,学不成名岂丈夫。
幸有明窗并净几,何劳凿壁与编蒲。
功成欲自殊头角,记取韩公训阿符
知己林和靖,论心何水曹。
平生怀玉雪,独立占风骚。
月落香方觉,天寒韵更高。
冥搜吟未就,清梦满江皋。
晨游每及晡,夜游不知旦。
春风似醇醪,盎盎消我闷。
春月似新茗,泠泠清我困。
人生能几逢,月圆花烂漫。
何为守幽独,忽忽音容换。
沂水舞雩人,天机自游玩,
叔子登岘山,浮名何足叹。
康鼎谈经世少双,一时文物动虞庠。
江湖虽隔金闺籍,衣袖仍闻玉案香。
墨客几年陪画隼,板舆平日到蘐堂。
时清身健堪行乐,未见荆榛老凤凰。
至后百五日,春光无火晨。金钿沽酒妾,罗袜弄毬人。
莺语如留意,花枝不卖贫。东园旧桃李,红白尽成尘。
星星双鬓已惊秋,尚窃州符只自羞。官冗更无丞掾委,谁哀老子得遨游。