十年江海别常轻,岂料今随寡嫂行。
心折向谁论宿昔,魂来空复梦平生。
音容想像犹如昨,岁月萧条忽已更。
知汝此悲还似我,欲为西望涕先横。
南郭先生比鷾鸸,年年过我未愆期。
休论玉谢当时事,大抵乌衣只旧时。
黄沙枯髑髅,本是桃李面。
如今不忍看,当时恨不见。
业风相鼓击,美目巧笑倩。
无脚又无眼,著便成一片。
吾宗端居丛百忧,长歌劝之肯出游。
黄流不解涴明月,碧树为我生凉秋。
初平群羊置莫问,叔度千顷醉即休。
谁倚柁楼吹玉笛,斗杓寒挂屋山头。
两月春霖三日晴,冬寒初暖稍秧青。
春工只要花迟著,愁损农家管得星。
展开阅读全文
有山皆种麦,有水皆种秔。
牛领疮见骨,叱叱犹夜耕。
竭力事本业,所愿乐太平。
门前谁剥啄,县吏徵租声。
一身入县庭,日夜穷笞搒。
人孰不惮死,自计无由生。
还家欲具说,恐伤父母情。
老人傥得食,妻子鸿毛轻!
南亩勤菑获,西成谨盖藏。
种荞乘霁日,斫荻待微霜。
溪碓新舂白,山厨野蔌香。
何须北窗卧,始得傲羲皇。
大布缝袍稳,乾薪起火红。
薄才施畎亩,朴学教儿童。
羊要高为栈,鸡当细织笼。
农家自堪乐,不是傲王公。
新作地炉成,蓬窗亦自明。
油香荞饵脆,人静布机鸣。
县吏催科简,豪家督债轻。
小康何敢望,生计且支撑。
槁竹乾薪隔岁求,正虞雪夜客相投。
如倾潋潋蒲萄酒,似拥重重貂鼠裘。
一睡策勋殊可喜,千金论价恐难酬。
他时铁马榆关外,忆此犹当笑不休。