登临兴未尽,落日苦催归。扶持出门去,山寒露湿衣。
入眼林峦皆可意,不惮间关千里至。白云随步入危梯,前时想像今真是。
千岩万壑诚瑰杰,小草微花亦精致。更随虎迹访幽深,恐有秦人来避地。
仙人昔是瑶池客,佩玉鸣銮生羽翮。骑鲸千载说白云,弱水三万那可隔。
蓬瀛深处乃其家,无限真仙衣绛霞。相呼酌醴劝蟠桃,安期大枣端如瓜。
龙吟虎啸众乐奏,神芝瑞草生奇葩。愿将此意踵太古,自然之道非特誇。
柳湿征衫晚出关,荒城古雪剑花寒。
西风漠漠龙沙路,马上青山带醉看。
悬崖结屋层层阁,眺远开窗面面峰。
云起半天齐碧瓦,风生万壑响长松。
海村崇祖祀,吴越旧王家。
里老称遗泽,文孙避俗哗。
玉金荣带印,俎豆荐葵{上艹下左木右且}。
欲补迎春曲,须歌陌上花。
御榜今朝至,见名心始安。
尔能俱中第,吾遂可休官。
贺客留连饮,家书反覆看。
世科谁不继,得慰二亲难。
虫腹无端苦动风,团雌还却胜尖雄。水寒且弄双钳利,汤老难逃一背红。
液入几家烦海卤,醢成何处污园葱。好收心躁潜蛇穴,毋使雷惊族类空。
清风来无边,明月翳复吐。
松声满虚空,竹影侵半户。
暗枝有惊鹊,坏壁鸣饥鼠。
露叶耿高梧,风萤落空庑。
微凉感团扇,古意歌白紵。
乐哉今夕游,获此陪杖屦。
传家诗律细,已自过宗武。
短诗膝上成,聊以感怀祖。
挟策自羽龄,周览南华书。茫然访道志,欲驾将焉如。
朅来南华道,始识其故墟。尘迹寄委蜕,万事同蘧庐。
想其为吏时,傲世乐有馀。天地等毫末,轩冕同锱铢。
三公礼荜户,万乘尊褐夫。去古邈已远,浇风日沦胥。
得丧嚇腐鼠,怒悦纷众狙。材否笑鹜雁,断续伤鹤凫。
钓台已湮没,漆城称荒芜。恨不见斯人,逍遥与之俱。
还淳以反朴,抚俗归黄虞。神交付恍惚,日暮犹踌躇。