同官赣水总青春,消息中间两不闻。
道我未衰君莫戏,不须看我只看君。
波缓沤迟似让行,忽然赴岳怒还生。
东归到底谁先後?何用争流作许声。
辞家泊水几番秋,流浪天南海角头。此去千鹅三万里,凭君马上寄离愁。
九疑联绵属衡湘,苍梧独在天一方。
孤城吹角烟树里,落月未落江苍茫。
幽人拊枕坐叹息,我行忽至舜所藏。
江边父老能说子,白须红颊如君长。
莫嫌琼雷隔云海,圣恩尚许遥相望。
平生学道真实意,岂与穷达俱存亡。
天其以我为箕子,要使此意留要荒。
他年谁作舆地志,海南万里真吾乡。
西馆萧然拥罽裘,浑无桃李似潘侯。
路多绿竹遮栏雨,池有残荷掩映秋。
蛮獠讴歌逢乐岁,江湖风景忆扁舟。
衣冠到底为身累,秖慕逍遥寄一丘。
黑月在浊水,何曾不清明。
寸田满荆棘,梨枣无従生。
何时反吾真,岁月今峥嵘。
屡接方外士,早知俗缘轻。
庚桑托鸡鹄,未肯化南荣。
晚识此道师,似有宿世情。
笑指北山云,诃我不归耕。
仙人汉阴马,微服方地行。
咫尺不往见,烦子通姓名。
愿持空手去,独控横江鲸。
水色岚光杳霭间,诗人得句意偏闲。
我今收拾胸中去,归赋淮南大小山。
青丝织作双鸳鸯,紫丝绣成双凤凰。
在家不敢窥屏著,心愿出门逐夫婿。
琴中解道人心事,不辞半夜将身去。
君亲涤器妾当垆,岂料赋成天上知。
临邛旧事不记省,千金多买青蛾眉。
嫁时衣裳今尚在,妾貌未衰君意改。
当时去家恨太迟,今日思家翻自悔。
玉环既断不复连,青铜既破不复圆。
古来往人多薄命,不见鸾胶能续弦。
但愿新人同燕婉,桃花长春月长满。
里旅闻遗燎,连甍委夕煨。
初无徙薪智,枉被及鱼灾。
勺水宁堪救,三车谅未摧。
天知君自足,聊复寄灵台。
其间绝品非不佳,张禹纵贤非鱼鲠。