堂上烬银釭,闺中下罗幕。
思君度遥夕,长於金井索。
秋露萧萧洗秋月,梦断陈宫白银阙。
临春结绮底处所?回首已成狐兔穴。
扫地待花落,惜花轻著尘。游人少春恋,踏去却寻春。
病竹犹能冠丛,夏篁解箨匆匆。
细草因依岑寂,小山紫翠嵌空。
张侯去沙河,三食邺下麦。
笔力望晁董,颇遗俗眼白。
平生学经纶,胸中负奇画。
未论功活人,饱饭不常得。
妻寒尚宾敬,儿饿犹笔墨。
侧闻共伯城,鱼稻颇宜客。
又持尘生甑,欲往立四壁。
平生贷米家,十辈来簿责。
囊无孔方兄,面有在陈色。
守株伺投兔,岁晚将何获。
广道无人行,春风转沙石。
栖栖马如狗,去谒东侯伯。
布衣未可量,苍髯身八尺。
鱼乾要斗水,士困易为德。
譬之举大木,人借一臂力。
诸公感意气,岂待故相识。
吾穷乏祖饯,折柳当马策。
君子法天运,不言行四时。
提提无近功,成岁乃可知。
明窥秋毫端,耳察穴蚁争。
群材极为力,阴拱收视听。
三辰从昏明,万物安性命。
因时有更张,斟酌如斗柄。
细人趋眼前,翻手覆手闲。
狂风吹长林,何枝鸟能安。
须臾诚快意,狼籍不可言。
厨人清晓献琼糜,正是相如酒渴时。能解饥寒胜汤饼,略无风味笑蹲鸱。
打窗急雨知然鼎,乱眼晴云看上匙。已觉尘生双井椀,浊醪从此不须持。
往岁涂宫暗碧纱,倾城出祖路人嗟。
松柟峰下迁华寝,雪月光中咽晓笳。
有子今为二千石,同州才数两三家。
儿孙满地厥衣举,不见归时桃李华。
易拔苍龙角,难参宝胜禅。
林泉饱枯涩,烟月唱清绵。
笑出黄龙手,慵扶阿卯肩。
持刀欺寡妇,盗佛铸私钱。
月黑踰城夜,风高放火天。
解嗤招觉老,担屎污心田。
咄咄人皆怪老夫,奈何此客去难呼。
招温处士为罗否,待穆先生设醴无。
我有青刍堪秣马,君言白发久占乌。
人生蝉冕腰金印,未抵斑衣膝下娱。